به تو ای آینه از خسته ترین قاب، سلام

گل نیلوفر خوابیده به مرداب، سلام
 
ای دو چشم تو دوتا شیخ ابوالعشوه ی ترک

 مست قیلوله و لم داده به محراب ، سلام
 
آخرین نسل به جامانده ی ترسابچه گان

مغ هندوی از آتش زده سرخاب، سلام
 
ای همه روی تو، ابروی تو ازبوی تو مست

چشم آهوی تو و خوی تو نایاب، سلام
 
مژه در مژه که نه، پنجه ی پنجاه پلنگ

پرقوی سر مویت دم سنجاب، سلام
 
لف و نشر دو لبت غرق در ایجاز نمک

قدو بالای تو سرمصدر اطناب، سلام
 
ای هم آغوشی ما، دیو در آغوش پری

رقص ماهی بچه در قلعه ای از آب، سلام
 
بهترین حالت ممکن شدن امر محال

 سر به گرداب قرار سر نوّاب، سلام
 
پابه پا شاه و گدا، شاه شما،بنده گدا

 مرگ بر جمله رعایا و به ارباب سلام
 
معتکف در دهنت هر چه که دندان طلبه

 به سخنران زبان ، مرجع طلاب، سلام
 
در گره خوردگی مرز نگاه من و تو

 شمع می گفت به آن گوهر شب تاب، سلام

 در بیامیز و نیاویز به آن ابروی کج

چشم توماهی و ابروی تو قلاب، سلام
 
چشم اگر دید تو را سجده ی واجب دارد

پلک می افتد و می گوید در خواب، سلام

*****************

عمونوروز اومد ، روز اومد ، آب شد برفا

عمونوروز زیر لب رجزمی خوند ومی یومد

هرازگاهی نمک می زد به زخمای ننه سرما

یهو می زد زیر بارون و گل می کرد لبخندش

که یعنی بعدازاین یاجای تواینجاست،یاجای ما

عمو نوروز بود و حوچی پیروز یا فیروز

همون که طاق م زد عیدو با شب یلدا

چپق برداشت، پک زد، دودشو با آه بیرون داد

یه فنجون قهوه خوردو گفت: اینه ماجرای ما

یکی از اون شبای سرد بهمن بود، سردم بود

گرسنه بودم و عین یه زائو وقت دردم بود

زمستون ابرو توی حوض خونه، من لگد می کرد

زمونه با بداش خوب، روزگارباخوبا بد می کرد

سرم شد کاسه، مغزم عین جیوه لنگرک می زد

یه خط غم، در میون غصه تو قلبم قنبرک می زد

هوس کردم به جای قهرمان قصه ها باشم

برای ماهیا ، آب و واسه مرغا هوا باشم

دلم می خواست آلاچیق دختر کولیا باشم

رفیق بی سرو پاها و ژولی پولیا باشم

دلم می خواست بارون باشم اما توبیابونا

خیابون باشم اما زیر پای درب وداغونا

خوروسخون پاشم وتابوق سگ مستی کنم شاید

یه فکری هم به حال نحسی هستی کنم، شاید

برقصم با تموم لولیا ولوطیا وداش مشتی ها

ببوسم دخترای بندری رو توی کشتی ها

شبو از چشم شب پارو کنم، جارو کنم روزو

بشورم از تن آیینه ها این وهم مرموزو

ببافم تارو پود عمرمو با دست رویاهام

بخوابونم سر دنیارو روی بالش پاهام

کلاف بی سرم باهمسرم خوابید وشب سرشد

زنم زایید اما بچمون ازترس، دختر شد

زدم بیرون وسر از باغ انگوری درآوردم

به زور ارّه تاکستونو پاک از پا درآوردم

یه پشته هیزم از انگور شاهانی که خرمن شد

زدم کبریتو زیرش، آفت برفای بهمن شد

سحر خاکستری از تاک و تاکستون به دست اومد

که از اون جوجه ی ققنوس تابستون مست اومد

زغال تاکو دَه شب توی هاون خوب کوبیدم

تو آب جوش پختم ، آب شد رنگ ته دریا

دوات انداختم،برداشتم، برچهره مالیدم  

ببینیدم! خودم رو رنگ کردم هی مسلمونا !!!

سری بی سقف شاید، بی کلاه اما محالاته

سرم ازبین سرها درنیومد که نیومد

با یه شیشه وکلی شراب کهنه که تو شه

کشیدم رو سرم تا قامتم شد عین آقاها

دوتا منگوله ازگیلاس بسته به خودش از دم

خودش شنگوله و منگوله هاشم حبّه انگورا

ننم می گفت: خان جان! یچه خان باید پسر باشه

حریف دست کم ده قلچماق نرّه خر باشه

بهش گفتم : ننه یابوی گاری که نزاییده

ولش کن تا همینجا گوشه ی ابروش ساییده

زنه از ترس آل افتاده توی چلّه ی کرسی

چشات کوره، چرا احوالشو از من نمی پرسی؟

یه چیزی زیر لب بلغور کرد و مرد جادرجا

خر و پالون اون از کدخدایی موند ارث ما

خرم رو سر بریدم گوش تا گوش و نشستم روش

با پوستش تنبک و دف ساختم، خرخوبه یا اینا؟

با چشماش ساختم دوربین، شدم عکّاس باشی خان

زدم به دشت و عکس انداختم از بچه آهو ها

با دُمّش ساختم شلّا ق تا جلّاد شم، شاید

زمستونو بترسونم، بسوزه دومن ابرا

که شاید آسمون قصّه مون از غصّه خالی شه

بهار حالی به حال شه ، دوباره آ ب شن برفا

بهار اومد ولی با جیب خالی و پز عالی

کلاغو رنگ کرده می ده جای هدهد و مینا

**************

سیگار های ممتد چشم انتظاری ات

سیگار های مست در آغوش بودن ات

سیگار های شعله ور از من به یک طرف

سیگار های ساحل و گرداب دامن ات

سیگار های چشم به چشم تو دوختن

سیگار های خاطره ی جنگ تن به تن

سیگار های شعله ور از تو به هر طرف

سیگار های تف به شب تلخ رفتن ات

سیگار های اینکه تو آیا بدون من؟

سیگار های این که نه هرگز بدون تو

سیگار های اینکه چگونه؟ چه می شود!

سیگار های -وای!مبادا شبی زن ات...

سیگار های چشم تو مست از شراب ناب

سیگار های اشک تو در چشم من سراب

سیگار های : خانه خرابم سراب ناب

سیگار های دل به تلنگر شکستن ات

سیگار های خیر نبینی که می کشی

سیگار های خیر ندیدم که می کشم

سیگار های سرد شد این چای سر بکش

سیگار هم بکش بکشم دست بر تن ات؟

سیگار های با هم و بی هم گریستن

سیگار های در هم و بر هم گریستن

سیگار های در بغل هم گریستن

سیگار های گریه ی رفتن گرفتن ات

سیگار های بخت من از رنگ شب سیاه

سیگار های رنگ شب از موی تو سیاه

سیگار های موی تو از دود آن سیاه

سیگار های عمر مرا دود کردن ات

سیگار های چهره ی مهتاب داری و

مهتاب نه دو نرگس در خواب داری و

در پیرهن دو نیمه ی مهتاب داری و

تشبیه ماه را به تو میباید از من ات

سیگار های میشود آیا شب آفتاب

سیگار های رنگ شب است آن دو آفتاب

سیگار های بی تو مبادا اصلا آفتاب

از ابر حوله بر تن خورشید بستن ات...

کبریت را بکش غزل ناتمام من

کبریت را بکش دل بی احترام من

کبریت را بکش به دم انهدام من

ای شوکران رسید شب سر کشیدن ات

سیگار را به عشق تو کبریت میکشم

این شعر را به عشق تو کبریت میکشم

من خویش را به عشق تو کبریت میکشم

در لحظه های مثل شعری سرودن ات