سلام

تصمیم گرفته بودم این وب رو تعطیل کنم دیگه روی به روز کردن نداشتم اما وقتی دیدم دوستان هنوز منتظر به روز شدن این وبلاگ هستند تصمیم گرفتم با یک عذرخواهی این وب رو احیا کنم

گزیده امروز>مهدی فرجی

می توانی بروی قصه و رویا بشوی
راهی دورترین نقطه ی دنیا بشوی

ساده نگذشتم از این عشق ، خودت می دانی
من زمینگیر شدم تا تو ، مبادا بشوی

آی ! مثل خوره این فکر عذابم می داد ؛
چوب ما را بخوری ، ورد زبان ها بشوی

من و تو مثل دو تا رود موازی بودیم
من که مرداب شدم ، کاش تو دریا بشوی

دانه ی برفی و آنقدر ظریفی که فقط
باید از این طرف شیشه تماشا بشوی

گره ی عشق تو را هیچ کسی باز نکرد
تو خودت خواسته بودی که معما بشوی

در جهانی که پر از  وامق و  مجنون شده است
می توانی عذرا باشی،  لیلا بشوی

می توانی فقط از زاویه ی یک لبخند
در دل سنگ ترین آدم ها جا بشوی

بعد از این، مرگ نفس های مرا می شمرد
فقط از این نگرانم که تو تنها بشوی.....

***************

هرقدر هم ساکت نشستن مشکلت باشد

 حرف دلت تا می توانی در دلت باشد

 یک عمر در گفتن دویدی، کوله بارت کو؟

 این سهم خیلی کم نباید حاصلت باشد

 حالا که اینقدر از تلاطم خسته ای برگرد

 اما اگر خاکی بخواهد ساحلت باشد!

 تا وقت مردن روی خوشبختی نمی بینی

 تا درد و رنج آغشته با آب و گلت باشد

 احساس غربت میکنی وقتیکه شوقی نیست

 حتی اگر یک عمر جایی منزلت باشد

 اصلا بگو کی در ازای شعر نان داده؟

 یا خنده ای٬ حرفی ...که شاید قابلت باشد

 از گفتنی ها با تو گفتم بعد از این بگذار

 دست خود دیوانه ات یا عاقلت باشد

 امروز و فردا میکنی؟ امروز یا فردا

 یکدفعه دیدی وقت مهر باطلت باشد

 بر شانه هایت باز دنبال چه میگردی؟

 انگیزه پرواز باید در دلت باشد...

***************

خوب و بد هر چه نوشتند به پای خودمان
انتخابی است که کردیم برای خودمان
این و آن هیچ مهم نیست چه فکری بکنند
غم نداریم بزرگ است خدای خودمان
بگذاریم که با فلسفه شان خوش باشند
خودمان آینه هستیم برای خودمان
ما دو رودیم که حالا سر دریا داریم
دو مسافر یله در آب و هوای خودمان
احتیاجی به در و دشت نداریم اگر
رو به هم باز شود پنجره های خودمان
من و تو با همه ی شهر تفاوت داریم
دیگران را نگذاریم به جای خودمان
دیگران هر چه که گفتند بگویند بیا
خودمان شعر بخوانیم برای خودمان

***************