با سلام به دوستان عزیزم.

امروز صبح وقتی با همسرم رفته بودیم بیرون قدم بزنیم و از زیبایی های برف و منظره زیباش لذت ببریم. صحنه هایی دیدم که اصلا برام خوشایند نبود.

آقایونی دیدم که با یه تفنگ شکاری داخل شهر قدم میزدن و به گوشه و کنارها و هرجایی که خشک تر بود و از سرمای برف محفوظ تر بود نگاه می کردن تا شاید گنجشکایی که از سرمای زیاد پناه آورده بودن شکار کنن. برای من واقعا ناراحت کننده بود. چقدر زیباتر می شد که دونه ای براشون می ریختن یا حتی یه آب گرمی براشون می گذاشتن. 

موقع برگشت به سمت خونه انگار خدا خواست ما را امتحان کنه.  وسط خیابون گنجشکی دیدم که انگار یخ زده. به سمتش رفتم و دیدم تکون نمی خوره و فقط پلکاش بالا و پایین میره. تو دستام گرفتمش تا بیارم خونه ، شاید حالش خوب بشه.

وقتی نزدیک خونه رسیدیم احساس کردم حالش بهتره چون صدای قلبش رو تازه می شنیدم. کم کم وقتی سرحال شد شروع کرد به تلاش برای فرار از بین دستام. وقتی ولش کردیم پرواز کرد و رفت سمت آسمون.

خیلی خوشحالم و احساس میکنم امروز حداقل برای نجات یه گنجشک مفید بودم.

دلم می خواد نظر شما رو هم بدونم. شما بودید از این فرصت که براتون بوجود آمده چطور استفاده می کردین؟ شکارشون می کردین و یه کباب خوشمزه برای خودتون درست می کردین یا کمک شون می کردین تا این سرما سخت پشت سر بزارن؟

هر هزارسال، یک بار فرشته ها قالی جهان را در هفت آسمان می تکانند
تا گرد وخاک هزارساله اش بریزد وهربار با خود می گویند:
این نیست قالی که انسان قرار بود ببافد
این فرش فاجعه است...
با زمینه سرخ خون...
و حاشیه های کبود معصیت...
با طرح های گناه و نقش برجسته های ستم...
فرشته ها گریه می کنند و قالی آدم را می تکانند
و دوباره با اندوه بر زمین پهنش می کنند.
رنگ در رنگ... گره در گره... نقش در نقش...
قالی بزرگی است زندگی...
که تو می بافی و من می بافم و او می بافد
همه بافنده ایم
می بافیم و نقش می زنیم
می بافیم و رج به رج بالا می بریم
می بافیم و می گستریم.
دار این جهان را خدا به پا کرد و خدا بود که فرمود: ببافید و آدم نخستین گره را بر پود زندگی زد.
هر که آمد گره ای تازه زد و رنگی ریخت و طرحی بافت.
چنین شد که قالی آدمی رنگ رنگ شد
آمیزه ای از زیبا و نازیبا...
سایه روشنی از گناه و صواب...
گرهِ تو هم بر این قالی خواهد ماند
طرح و نقشت نیز...
و هزارها سال بعد آدمیان برفرشی خواهند زیست که گوشه ای از آن را تو بافته ای.
کاش گوشه ای را که سهم توست زیبا تر ببافی...

بال چپ، بال راست

پیوسته به هم چون دست چپ و دست راست

روح تو و من در هم بسته اند.

گرمیم و شاد در همسایگی هم

چون بال چپ و بال راست

اما توفان که سر می رسد

چه فاصله ای می افتد میان دو بال!

پنجره من

چه بلند است پنجره من

با انگشت به آن نخواهی رسید.

خورشید بر صلیب بالای شیروانی ام

پا سست کرده است.

صلیب بر پنجره ام.

آرامش ـ برای همیشه

و گویی در گوری ام

کنده شده در دل آسمان.

حقیقت را می دانم

هر آنچه را که حقیقت است فراموش کن ـ من حقیقت را می دانم.

نیازی نیست مردم به پا خیزند

نگاه کن غروب سر رسیده است، چیزی به شب نمانده.

از چه می گویی، شاعران، عاشقان، حاکمان؟

باد آرام گرفته است و زمین نمدار از شبنم

توفان ستاره ها رو به آرامی ست

و دیری نمی پاید ما در زیر خاک، پلک بر هم نهیم

مایی که در روی خاک، خواب را بر یکدیگر حرام کرده ایم.

شاعر: مارینا تسوه تایوا

منبع: کتاب « تراشه ای باریک از آوازی

انتخاب و ترجمه : احمد پوری

- آب به آب مي خورد زور بر مي دارد.

اتحاد و همبستگي باعث قدرت است.

- آب حيات از دُم عقرب مجوي.

انتظار خوبي و نيكي از آدم بد نداشته باش.

- آب داشتي، تخم داشتي، تو بودي كه نكاشتي؟!

افسوس و شكستگي به حال كسي كه فرصتي بس مناسب از كف داده باشد.

- آب از بُنه تيره است.

عيب در اصل و پايه است.

منبع: كتاب «ضرب المثل هاي مشهور فارسي»    مجيد احمدي

زیر خاکستر ذهنم باقی ست

آتشی سرکش و سوزنده هنوز

یادگاری است ز عشقی سوزان

که بود گرم و فروزنده هنوز

عشقی آن گونه که بنیان مرا

سوخت از ریشه و خاکستر کرد

غرق در حیرتم از اینکه چرا

مانده ام زنده هنوز

گاهگاهی که دلم می گیرد

پیش خود می گویم

آن که جانم را سوخت

یاد می آرد از این بنده هنوز

سخت جانی را بین

که نمردم از هجر

مرگ صد بار به از

بی تو بودن باشد

گفتم از عشق تو من خواهم مرد

چون نمردم، هستم

پیش چشمان تو شرمنده هنوز

گرچه از فرط غرور

اشکم از دیده نریخت

بعد تو لیک پس از آن همه سال

کس ندیده به لبم خنده هنوز

گفته بودند که از دل برود یار چو از دیده برفت

سالها هست که از دیده من رفتی، لیک

دلم از مهر تو آکنده هنوز

دفتر عمر مرا

دست ایام ورق ها زده است

زیر بار غم عشق

قامتم خم شد و پشتم بشکست

در خیالم اما

همچنان روز نخست

تویی آن قامت بالنده هنوز

در قمار غم عشق

دل من بردی و با دست تهی

منم آن عاشق بازنده هنوز

«آتش عشق پس از مرگ نگردد خاموش»

گر که گورم بشکافند عیان می بینند

زیر خاکستر جسمم باقی است

آتشی سرکش و سوزنده هنوز

                               حمید مصدق

نصیرمحله منطقه ای جلگه ای ,با طول جغرافیایی 49دقیقه و 20 ثانیه و عرض جغرافیایی 49 دقیقه و 7 ثانیه در جنوب غرب شفت واقع است . رودخانه سیاهمزگی از جنوب شرقی آن میگذرد . کوه خیر سنگ در 2 کیلو متری جنوب غربی و نساء کوه در یک کیلو متری شمال آن واقع است . زبان مردم آن تالشی است . از محصولات آن برنج، ابریشم ، چای ،لبنیات و عسل است .

مالیات نصیرمحله در سال 1330 هجری 1518/32 قران بوده و در نیم فرسنگی امامزاده اسحاق (ع) واقع است . می گویند بانی این روستا نصیر خان بوده است . نصیر خان از حکمرانان منطقه در اواخر قرن سیزدهم هجری بود که خود سرانجام به عللی این روستا را ترک کرد .

نصیرمحله در مسیر جاده شفت به سیاهمزگی واقع است و حدود 8 کیلومتر با شهرستان شفت فاصله دارد . از این روستا جاده ای آسفالته به طرف دژ قلعه رودخان کشیده شده است .

نصیرمحله مرکز دوخت البسه پشمی در گذشته شفت بود . وجه تسمیه ی این روستا بر گرفته از نام شخصی است که آن را ساخته است و اهالی خود را در همین محل اسکان داده بود .

نصیرمحله در گذشته مرکز یکی از دهستانهای تابع شفت بود . این محل 500هکتار برنج زار ،20 هکتار باغ چای ، و 15 هکتار توتستان دارد . سرشماری 1385 ، 803 خانوار با 3234 نفر جمعیت دارد که 2309 نفر بالای 6 سال آن باسوادند .

نصیرمحله دفتر مخابرات ،پست بانک ،خانه بهداشت ، به ورز ، مسجد ،شورای اسلامی روستا ، شرکت تعاونی روستا ، برق ، گاز ، آب لوله کشی ، دبستان ، مدرسه راهنمایی و دبیرستان شبانه روزی  دارد .

از محلات آن میتوان آهنکل ، بالا چلافت ، پایین چلافت ، چوکا و شاهرز را نام برد . در این روستا روزهای چهارشنبه بازار هفتگی است . نصیر محله در سال 1135 ، 1070نفر جمعیت داشت .

یکی از مساجد قدیمی این منطقه مسجد امام حسن مجتبی (ع) است که در سال 1290 شمسی ساخته شده که بیش از یک قرن قدمت دارد .

از جاذبه های دیدنی آن میتوان با استخر زیبای آن  نام برد که در ورودی آن قرار دارد و زیبایی منحصر به فردی دارد .

منبع : کتاب تاریخچه شفت (نادر افشاریان )

گردآورنده : وبلاگ نصیرمحله

کپی برداری از این مطالب با ذکر نام (وبلاگ نصیرمحله ) بلامانع می باشد

...

مدت تقریبا طولانی است که نرم افزار تلگرام جای خود را میان مخاطبان باز کرده است. تقریبا ارتباطات میان استفاده کنندگان از شبکه های مجازی به جهت وجود امکانات مطلوب و از آن مهم تر امنیت ، در انحصار این اپلیکیشن است.

در همین راستا گروه هایی نیز در این شبکه ارتباطی ایجاد شده است که به طیف وسیعی از سلایق مخاطبان پاسخ می دهد.از گروه هایی خانوادگی تا تخصصی و علمی. اما عمده مشکل این گروه ها ، محدودیت تعداد اعضا و همچنین ارائه مطالب غیرمرتبط توسط برخی کاربران بود. با نیاز سنجی های انجام شده ، سازندگان تلگرام ، ایجاد یک سازو کار دیگر را در دستور کار قرار دادند. ایجاد کانال تلگرام که محدودیتی در افزایش تعداد اعضا ندارد و محتوا توسط مدیر یا مدیران گروه کنترل می شود، از ویژگی های مهم این سازو کار است که به فعالین در این نرم افزار کمک می کند تا با خاطری آسود به فعالیت های خود بپردازند.

بنده نیز با همکاری دوستانم کانال نصیرمحله را در فضای تلگرام راه اندازی کردیم تا شما عزیزان وبلاگ نصیرمحله را از طریق این کانال پیگیری نمایید .

جهت دیدن جدیدترین تصاویر و مطالب و اشعار زیبای گیلکی و تالشی از استان گیلان بر روی لینک زیر کلیک نمایید .  

 https://telegram.me/nasirmahaleh

کانال تلگرام نصیرمحله رو به دوستانتون معرفی کنید تا با تصاویر و مطالب روز گیلان در خدمتتون باشیم ...

https://www.telegram.me/nasirmahaleh

جایی برای گیلانی ها و همه تالشان و گیلکان عزیز مطالب و عکسها و پیشنهادها و نظرهای خودتان را برای ما به ادرس ایمیل زیر  ارسال کنید. 

mehdipoor0030@yahoo.com