سیده طاهره هاشمی دختری نوجوان که در 14سالکی در درگیری‌های خونین میان گروهک‌های کمونیستی علیه مردم و انقلاب،‌در شهرستان آمل به درجه والای شهادت نائل آمد.

مطالب بیشتر را در ادامه مطلب بخوانید.

حجربن عدی؛ کاش ماهم در راه دین و اسلام مردی می شدیم همانند تو که بعد 1400 سال دشمنان اسلام برجسم تو یورش می برند تا حرفشان را به کرسی بنشانند تو کیستی که عالم اسلام بعد 1400 سال دوباره به داغت عزا نشسته است؟؟!!!!

امام علی با اون همه عظمتش چه زیبا فرمودند:

فردا به امروز نزدیک است و امروز با آنچه در آن است میگذرد

و فردا می آید و بدان میرسد گویی

هریک از شما دردل زمین به خانه مخصوص خود رسیده و در گودالی که کنده اید آرمیده اید

وه!

که چه خانه تنهایی و چه منزل وحشتناکی و چه سیه چال غربتی

گویی هم اکنون به صور اسرافیل دمیده اند

و قیامت فرا رسیده و برای قضاوت و حسابرسی قیامت بیرون شده اید

پندارهای باطل دور گردیده

بهانه ها از میان برخاسته و حقیقت ها برای شما آشکار شده

و شما را به آنچه که لازم بود کشانده اند

پس از عبرت ها پند گیرید

و از دگرگونی های روزگار عبرت پذیرید

و از هشدار دهندگان بهره مند گردید.....

( خطبه 157 ) نهج البلاغه

مقدمه
در نگرش اسلام و بینش قرآنی، انسان باید در همه ی امور به خداوند توکل نماید و او را وکیل خود گرداند، انسان باید به اصل توکل توجه داشته و برای انجام هر عملی خدا را به عنوان علت کا مل در نظر بگیرد، در قرآن کریم برخی از امور به صورت مشخصی به عنوان اموری که مومنان به آن توکل کرده اند یا خداوند از مومنان خواسته است که در آن امور توکل کنند،آمده است .
همچنین در قرآن کریم برای توکل آثاری بیان شده است که گویای اهمیت و جایگاه آن در اندیشه توحیدی است و یکی از مهمترین نتایجی که قرآن برای توکل بیان می کند، آرامش است.با دقت در آیات قرآن و روایت اهل بیت درمی یابیم که: در امان ماندن از غرایز نفسانی وشیطانی و شر منافقان، بدون توکل برخدا، محال است
توکل در رابطه ی بین فرد با خدا مطرح و در اعمال انسان تأثیر داشته و رابطه فرد با خدا را نمایان می سازد. در حالیکه انسان رابطه ی خویش با خدا را از طریق دعا، استعاذه، انجام فرایض، و مستحبات نیز نشان می دهد.
 در توکل جنبه ای از رابطه فرد با خدا نمایان است که تلویحاً فرد متوکل پیش فرضهایی را پذیرفته است که مهمترین آنها باور و ایمان به قدرت، حکمت و شفقت خداوند به بندگانش می باشد. و همین جنبة اعتماد و ایمان است که رابطه ی توکل گونه را از انواع دیگر رابطه ها متمایز می کند. بخاطر همین درجه بالای توکل است که خداوند توکل کنندگان را دوست می دارد. و در قرآن می فرماید:
إِنَّ اللّهَ یُحِبُّ الْمُتَوَکِّلِینَ آل عمران/۱۵۹
ترجمه« همانا که خدا توکّل کنندگان را دوست می دارد. »
لذا آدمی درهمه حال باید برخداتوکل نموده وخودرابه اوبسپارد،بی گمان خداوندنیز اورایاری خواهد ساخت .
هرگاه که ایمان آدمی زیاد شد وبه حدی ازکمال رسید وبرمقام پروردگارخویش وموقعیت خودآگاه شد ودریافت که تمامی اموربه دست خدای سبحان است وهم اوست یگانه ربی که تمام موجودات به سوی اوبازمیگردند، برخود واجب میداند براوتوکل کرده وتابع اراده ی اوگردد.به تعبیر زیبای قرآن کریم: (وعلی ربهم یتوکلون)
مومنان باید خدارا درتمامی امورحتی دراعمال خودبه عنوان وکیل برگزینند و بدانند تنها اوست که کانون قدرت است .
پس با استفاده از بررسی آیات و احادیث ، قضیه توکل به خدا مورد بحث وبررسی قرار می گیرد تا فرد مؤمن بینش صحیح وقرآنی را در این رابطه کسب کند تادر مسیر بندگی از آن استمداد جوید.

اشتراک در هیئت یعنی چه ؟؟

گاهی بکار رفتن یک واژه در چند معنا ، حاصل چند معنایی ماده آن نیست ؛ بلکه از مشابهت دو هیئت ، یک ماده و دو صیغه از یک ریشه پدید آمده است به طور مثال روایت یعقوب بن شعیب قال : سمعت اباعبدالله یقول : « من زار اخاه فی جانب المصر ابتغاء وجه الله فهو زوره ، و حق علی الله ان یکرم زوره »

در این حدیث واژه زور با تغییر در حرکت ، به تفاوت معنای واژه مب انجامد .در زبان عربی ، کم نیست هیئت های تقریبا هم شکلی که با تفاوت در حرکات ، معنایی متفاوت را می رسانند. واژه «زور» با دو حرکت مختلف آمده است. اگر حرف زاء مضموم باشد معنای باطل و بیهوده می دهد ولی اگر مفتوح باشد ، به معنای زائر خواهد بود ، چنان که در این روایت آمده است.

تغییرات بار ارزشی یعنی چه ؟؟

تحول زبان ، گاه بدین گونه است که معنای واژه تفاوت چندانی نمی یابد؛ بلکه بار ارزشی آن تغییر می یابد .

با حدیثی از پیامبر بیان خواهیم کرد تا معنای بار ارزشی بیشتر جا بیافتد.

ایاکم والتعمق فی الدین ، فان الله تعالی قد جعله سهلا ، فخذوا منه ما تطیقون.

مبادا در دین تعمق کنید ، که خدا متعالی آن را ساده قرار داده است ، پس هر اندازه که طاقت دارید از آن برگیرید.

در زبان عربی امروز «تعمق» به معنای « ژرف نگری و دوراندیشی در کار » و یا « فصاحت و دوراندیشی در سخن » است . در فارسی نیز این معنا ، مفهوم مثبت و ارزشمند شمرده می شود ، اما در عربی کهن و در نتیجه در حدیث این واژه بدین معنا نیست بلکه به معنای افراد و زیاده رویی است که مفهومی نکوهیده و ناپسند دارد.

بيانات در ديدار مردم آذربايجان‌

فرا فراگیری حدیث زیر را نسبت به افراد و زمانهای دیگر ، بررسی کردم دوست داشتید مطالعه بفرمایید.

این روایت به دو سند با اختلاف اندکی نقل شده است: 1- عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنِ الْحُسَيْنِ بْنِ مُوسَى عَنْ أُمِّهِ وَ أُمِّ أَحْمَدَ بِنْتِ مُوسَى قَالَتَا كُنَّا مَعَ أَبِي الْحَسَنِ ع بِالْبَادِيَةِ وَ نَحْنُ نُرِيدُ بَغْدَادَ فَقَالَ لَنَا يَوْمَ الْخَمِيسِ اغْتَسِلَا الْيَوْمَ لِغَدٍ يَوْمِ الْجُمُعَةِ فَإِنَّ الْمَاءَ بِهَا غَداً قَلِيلٌ فَاغْتَسَلْنَا يَوْمَ الْخَمِيسِ لِيَوْمِ الْجُمُعَةِ ؛ (1) 2- فَقَدْ رَوَى الْحَسَنُ بْنُ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع عَنْ أُمِّهِ وَ أُمِّ أَحْمَدَ بْنِ مُوسَى ع قَالَتَا كُنَّا مَعَ أَبِي الْحَسَنِ مُوسَى بْنِ جَعْفَرٍ ع- فِي الْبَادِيَةِ وَ نَحْنُ نُرِيدُ بَغْدَادَ فَقَالَ لَنَا يَوْمَ الْخَمِيسِ- اغْتَسِلَا الْيَوْمَ لِغَدٍ يَوْمِ الْجُمُعَةِ فَإِنَّ الْمَاءَ غَداً بِهَا قَلِيلٌ قَالَتَا فَاغْتَسَلْنَا يَوْمَ الْخَمِيسِ لِلْجُمُعَة(2) ترجمه :حسن بن موسى بن جعفر عليهما السّلام از مادر خود و مادر احمد بن موسى (ع) روايت كرد كه آن دو گفتند: در بيابان همراه موسى بن جعفر (ع)بوديم و مي خواستيم به بغداد برويم، آن حضرت در روز پنجشنبه به ما فرمود: همين امروز براى فردا- كه روز جمعه است- غسل كنيد كه فردا به جايى خواهيم رسيد كه آب كم است. همسران آن حضرت گويند: ما روز پنجشنبه براى جمعه غسل كرديم. فراگیری این حدیث بسیار مناسب است و برای تمام افراد مسلمان و تمام زمان ها قابل اجراء است. بد نیست نظر فقهای عظام را هم در این مساله مطرح نماییم: زمان غسل جمعه، از اذان صبح جمعه است تا ظهر، بهتر است نزدیک ظهر به جا آورده شود، اگر تا ظهر انجام ندهد، بهتر است که بدون نیت ادا و قضا تا عصر جمعه به جا آورد . اگر در روز جمعه غسل نکند، مستحب است از صبح شنبه تا غروب قضاى آن را به جا آورد. کسی که می ترسد در روز جمعه آب پیدا نکند، می تواند روز پنجشنبه غسل را انجام دهد، بلکه اگر در شب جمعه غسل را به امید آن که مطلوب خداوند عالم است به جا آورد، صحیح است، مستحب است انسان در موقع غسل جمعه بگوید: اشهد ان لا اله الا الله وحده لاشریک له و ان محمدا عبده و رسوله.اللهم صل على محمد و آل محمد و اجعلنى من التوابین و اجعلنى من المتطهرین (4) پی نوشت: 1. شيخ كلينى‏، الكافي‏، ناشر اسلاميه‏، تهران‏، سال 1362 ش‏، نوبت دوم‏، ج3، ص 42 . 2. شيخ صدوق، من لا يحضره الفقيه‏،ناشر جامعه مدرسين‏ قم‏، سال 1404 ق‏،نوبت دوم‏ ج‏1، ص 112. 3. شیخ صدوق ،من لا يحضره الفقيه ،ترجمه غفارى‏،نشر صدوق‏،تهران‏،سال 1367 ش‏،نوبت اول‏، ج‏1، ص 147 . 4. توضیح المسائل مراجع، ج 1، مسئله، 644؛ مکارم ناصر شیرازی ،توضیح المسائل مسئله 608؛ امام خمینی، توضیح المسائل، مسئله644.

در بررسی این حدیث در نگاه اول شاید این مطلب به ذهنمان برسد حکمی که در این شرایط صادر شده را می توان در شرایط و زمان مشابه برای افراد دیگری نیز بکار برد اما با نگاهی دقیق تر به احادیث و آسیب هایی که حدیث با آن گریبان گیر است می تواند در پاسخ به این سوال بیان نمود که تعمیم نابجا و سرایت دادن حکم ویژه ی یک دسته از افراد ، به اشخاص دیگر ، تعدی و رویکرد افراطی در برابر رویکرد تفریطی جمود بر لفظ است. در نتیجه نمی توان این مطلب در این حدیث را برای شرایطی مشابه آن بکار برد.

مطلب شنیدنی ازحکمت 108 نهج البلاغه، مطلبش بسیار زیباست به نظرم مطلب جالبیه برای فرستادن به دوستان خودتان .

پس اگر در دل اميدى پديد آيد ، طمع آن را خوار گرداند ، و اگر طمع بر آن هجوم آورد حرص آن را تباه سازد ، و اگر نوميدى بر آن چيره شود ، تأسف خوردن آن را از پاى در آورد ، اگر خشمناك شود كينه توزى آن فزونى يابد و آرام نگيرد ، اگر به خشنودى دست يابد ، خويشتن دارى را از ياد برد، و اگر ترس آن را فراگيرد پرهيز كردن آن را مشغول سازد.
و اگر به گشايشى برسد ، دچار غفلت زدگى شود ، و اگر مالى به دست آورد ، بى نيازى آن را به سركشى كشاند ، و اگر مصيبت ناگوارى به آن رسد ، بى صبرى رسوايش كند ، و اگر به تهيدستى مبتلا گردد ، بلاها او را مشغول سازد ، و اگر گرسنگى بى تابش كند ، ناتوانى آن را از پاى در آورد ، و اگر زيادى سير شود ، سيرى آن را زيان رساند ، پس هر گونه كُندروى براى آن زيانبار ، و هرگونه تُندروى براى آن فساد آفرين است.

 

 

اخلاق پسندیده

انصاف

1- موقعیکه حضرت محمد (صلّی الله علیه و آله و سلّم) هفت ساله شد روزی به مادرش حلیمه ی سعدیه فرمود برادرانم کجا هستند؟ جواب داد: فرزند عزیز، آنان گوسفندانی را که خداوند به برکت وجود تو به ما مرحمت کرده است به چرا می برند. طفل گفت: مادر، درباره ی من با انصاف رفتار ننمودی. مادر پرسید چرا؟ فرمودند: آیا سزاوار است که من در سایه ی خیمه باشم و شیر بنوشم و برادرانم در بیابان برابر آفتاب سوزان باشند.

منبع: بحار6،ص88

2- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: خویشتن را با فضایل اخلاقی و ملکات انسانی بیارایید، از ستم خودداری کنید، به حق و درستی رفتار نمایید و با قضاوت وجدانی خود نسبت به مردم منصف باشید.

منبع: غررالحکم،ص 352

3- حضرت امام علی (علیه السّلام) فرموده اند: روابط برادرانه با وجود انصاف و رفتار منصفانه قابل بقاء و دوام است.

منبع: مستدرک، جلد2، ص 308

4- حضرت امام سجّاد (علیه السّلام) فرموده اند: حق رفیق این است که با او براساس تفضل و عواطف عالیه انسانی برخورد نمایی و در مواردیکه که قادر به تفضل اخلاقی نیستی باید از مرز عدل و انصاف تنزل ننمایی و موظفی که رفیقت را همواره احترام کنی همانطور که او محترمت می دارد.

منبع: تحف العقول، ص 266

5- از حضرت امام سجّاد (علیه السّلام) حدیث شده که رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) در آخر خطبه ی خود فرمودند: خیر و سعادت برای کسی است که اخلاقش پسندیده و خُویَش پاک باشد، باطنش نیکو و ظاهرش خوب باشد، مازاد اموال خود را انفاق کند و از اداء سخنان زائد امساک نماید و با همه ی مردم به عدل و انصاف رفتار کند.

منبع: کافی 2ریال ص 144

6- حضرت امام صادق (علیه السّلام) از رسول اکرم (صلّی الله علیه و آله و سلّم) حدیث کرده که فرموده اند: کسی که با مال خود به یاری تهیدستان می رود و با تمام مردم براساس انصاف رفتار می کند او مومن واقعی و پیرو حقیقی مکتب اسلام است.

منبع: کافی،جلد2، ص 147

7- حضرت امام صادق (علیه السّلام) فرمودند: سه کار است که هر کس یکی از آنها را انجام دهد خداوند بهشت را بر او واجب می گرداند: انفاق کردن در تنگدستی، خوشرویی با همه ی عالم، و انصاف داشتن.

منبع : الکافی ٢/١٠٣

 

www.ez12.persianblog.ir

با تشکر از انتخاب شما