_{بر حسن شور انگیز تو عاشق تر از پیشم کند}

 _{زان می که در شبهای غم بارد فروغ صبحدم}

_{غافل کند از بیش و کم فارغ ز تشویشم کند}

 _{نور سحرگاهی دهد فیضی که می خواهی دهد}

 _{با مسکنت شاهی دهد سلطان درویشم کند}

_{سوزد مرا سازد مرا در آتش اندازد مرا}

 _{وز من رها سازد مرا بیگانه از خویشم کند}

 _{بستاند این سرو سهی! سودای هستی از رهی}

 _{یغما کند اندیشه را دور از بد اندیشم کند}

^{در این بخش از داستان لیلی و مجنون حکیم نظامی چکیده افکار و عمده ی باور های خویش را از زبان پدر مجنون}

 ^{و متقابلا از زبان خود مجنون در جواب به پدر در قالب نصیحت و جوابیه آن بیان می دارد که در عین سادگی بی}

^{مانند مملو است از زیبایی های ادبی و امثال و حکم و مثل سائره که سادگی الفاظ آن در کنار عمق مفاهیم بلند}

^{آن از ویژگی های ممتاز سه پیشوای بزرگ شعر و ادب ایران سعدی و نظامی و فردوسی است . پدر مجنون با}

^{دیدن وضعیت روحی و جسمی فرزند عمامه از سر افکنده و زبان به پند او می گشاید . حال ادامه داستان از زبان}

 ^{فاخر نظامی ....}

_{چون دید پدر به حال فرزند}

_{برای خواندن پایان داستان به ادامه مطلب بروید ....}

                  آلبوم مثل تو با صدای ســـام با همکاری خواننده های عربی و ایرانی

۱... جیب خالی ...        شاد                                       http://www.persianupload.com/9132890 

۲...مثل تو...          احساسی و زیبا              http://www.persianupload.com/9814867

۳...دیگه نمیخوام... سبک جدید۴*۶           http://www.persianupload.com/5095481

۴..ندای رویا....  سام و می کساب               http://www.persianupload.com/7644558

۵...عشق منی...   غمگین                       http://www.persianupload.com/7011494 

۶...ازتبار بارون ...   شاد                            http://www.persianupload.com/1941505

۷...بارون...   کاری همراه با دکلمه                 http://www.persianupload.com/5156115

۸...قاصدک... کاری برای آقا امام زمان         http://www.persianupload.com/1119527 

نمونه ای از آهنگ های افراده گروه سکوت:

نمونه ای از آهنگ های فوق العا ده که پیشنهاد میکنم گوش بدید....حتما دانلود کنید

زندگیم جهنمه   از  محسن امیری  یه آهنگ    غمگین   http://www.persianupload.com/3634579

 تو رفتی  برای ناصر حجازی از مرتضی پاشایی غمگین http://www.persianupload.com/6445427

عشق من  فرشاد و کیوان کی ۲  شاد و بسیار زیبا  

شب بود و دنیا پر از سیاهی ،قلبم ضربه ی خنجری را لمس کرد که دردش تمام وجودم را گرفت، بی تاب پی مجرم دویدم ولی چیزی نیافتم و از شدت درد زمین گیر شدم، به دل گفتم اگر عشقم کنارم بود درد را احساس نمیکردم، با درد به روشنایی صبح رسیدم ودر کمال ناباوری روی زمین حلقه ایی را دیدم که روزی به یادگار به عشقم هدیه داده بودم،و از شدت کینه فریاد زدم ، غریبه ها به دادم برسید که آشناها به سراغم آمدند (سام)

شب عفو است و محتاج دعایم

ز عمق دل دعایی کن برایم

  اگر امشب به معشوقت رسیدی

خدارا در میان اشک دیدی

کمی هم نزد او یادی زما کن

کمی هم جای ما اورا صدا کن

در سال 1342 ه.ش عمال رژیم پهلوی با حمله به مدرسه فیضیه قم فجایع اسفناکی را در این مدرسه رقم زدند . پس از تصویب  لوایح ششگانه شاه  در جهت حمله به اسلام ، و بر پایی رفراندوم قلابی بسیاری از علما و مراجع عید آن سال را تحریم کردند و حضرت امام خمینى(ره) نیز به عنوان رهبر نهضت  عید نوروز سال 1342ه.ش را عزای عمومی اعلام فرمودندو نخستین اعلامیه خود را محرمانه براى بعضى از علماى شهرها فرستادند:

«خدمت ذی شرافت‏ حضرات علماء اعلام و حجج اسلام دامت‏برکاتهم. عظم الله - تعالى - اجورکم. چنانچه اطلاع دارید دستگاه حاکمه مى‏خواهد با تمام کوشش به هدم احکام ضروریه اسلام قیام و به دنبال آن مطالبى است که اسلام را به خطر مى‏اندازد لذا این‏جانب عید نوروز را به عنوان عزا و تسلیت‏ به امام عصر - عجل الله فرجه‏ الشریف - جلوس مى‏کنم و به مردم اعلام خطر مى‏نمایم، مقتضى است‏ حضرات آقایان نیز همین رویه را اتخاذ فرمایند تا ملت مسلمان از مصیبت‏هاى وارده بر اسلام و مسلمین اطلاع حاصل نمایند.

والسلام علیکم و رحمة‏الله وبرکاته‏  « روح‏ الله الموسوى الخمینى »

16 شوال‏1383ه . ق

روز دوم نوروز سال 1342 مصادف بود با  25شوال‏1383ه.ق،و شهادت امام‏ جعفر صادق(ع) . به همین مناسبت مراسم سوگوارى شهادت امام ‏صادق(ع) با حضور ده‏ها هزار نفر مردم از سراسر کشوربر گزار شد . از سوى دیگر سران رژیم پهلوی  براى جلوگیرى ازشورش مردمی علیه رژیم جمع بسیارى از نیروهاى  گارد  را با لباس مبدل به قم فرستادند تا در لباس دهقانان بر عزادران هجوم‏ برند . کامیونهای سربازان مسلح در میدان آستانه مقابل مدرسه فیضیه متوقف شده و ماموران امنیتی محل را در محاصره خویش گرفتند . عصر آن روز مجلس سوگوارى امام صادق(ع) برگزارشد و هزاران نفر از اقشار مختلف مردم همراه طلاب، استادان و مراجع به سوگ نشستند . هنگامى که یکی از فضلای حوزه علمیه قم مشغول بیان فضایل امام صادق (ع) بود،  ناگاه صلوات بلند شد و واعظ امکان ادامه سخنرانی را نیافت . در همین حال یکی از ماموران رژیم بلند شد میکروفون را در اختیار گرفت .در همین هنگام ماموران که لباس مبدل پوشیده بودند یک صدا شعار جاوید شاه سر دادند . این افراد  به طلاب جوان حمله کردند و طلاب نیز به دفاع از خود مشغول شدند . بلافاصله نیروهای شهربانی وارد شدند و رگبار گلوله به سوی طلاب جوان شروع شد . ماموران به طبقه دوم رفته  و طلاب جوان را از طبقه دوم به پایین پرت کردند و لباس وکتابهای آنان را به اتش زدند . عمال رژیم پهلوی در این روز وحشی گری های بسیاری مرتکب شدند .  بدین‏ ترتیب فیضیه قتلگاه عزاداران امام صادق(ع) شد و صدها نفر مجروح و شهید شدند. امام خمینی (ره ) در همان روز  در برابر مردم عزادار فرمودند:

«دستگاه حاکمه با این جنایت‏ خود را رسوا و مفتضح ‏ساخت و ماهیت چنگیزى خود را به خوبى نشان‏ داد دستگاه جبار با دست‏ زدن به این فاجعه شکست و نابودى خود را حتمى ساخت. ما پیروزشدیم ما از خدا مى‏خواستیم که این دستگاه ماهیت‏ خود را بروزدهد و خود را رسواکند ... امروز وظیفه ماست که در برابر خطراتى که متوجه اسلام و مسلمین مى‏باشد براى تحمل هرگونه ناملایمات آماده ‏باشیم تا بتوانیم دست‏ خائنین به اسلام را قطع ‏نمائیم و جلو ی اغراض و مطامع آنها را بگیریم »

عمال رژیم ستم شاهی بعد از آن سخنرانی کوبنده امام که از جنايات شاه و اربابان آمريکايی و اسرائيلی او پرده برداشته بود، در سحرگاه پانزدهم خرداد سال 1342،   به خانه امام خمينی  (ره) يورش بردند و ایشان را دستگيرکرده و دور از چشم مردم، به زندانی در تهران منتقل کردند. هنوز چند ساعتی از اين حادثه نگذشته بود که بسیاری از مردم قم، به منزل ايشان رفتند و به اتفاق فرزندشان، حاج آقا مصطفی ،  حدود ساعت شش بامداد، به  طرف حرم مطهر حضرت معصومه (س) حرکت کردند. پس از مدتی، صحن مطهر و خيابان های اطراف،،  مملو از مردان وزنانی شد که در اعتراض به رژيم شاه و حمايت از رهبرشان فرياد برآورده بودند  که "يامرگ يا خمينی". در همان زمان، علما و مراجع وقت هم با صدور بيانيه هايی، خواستار آزادی فوری حضرت امام (ره )شدند. در حدود ساعت ده صبح، با ورود نيروهای مسلّح برای تقويت نيروهای شهربانی قم، تيراندازی و رگبار مسلسل ها شروع شد و تعداد زيادی از مردم زخمی شده يا به شهادت رسيدند. شدّت تيراندازی به حدّی بود که امکان انتقال زخمی ها و اجساد شهيدان  نبود و اين کشتار، تا ساعت پنج عصر ادامه يافت.

عوامل رژيم حاکم، به روش های گوناگون کوشيدند با استفاده از همه امکانات و ازجمله رسانه های گروهی، جنبه اسلامی و مردمی قیام پانزده خرداد را از آن بگيرند و جهت خارجی به آن داده، افکار عمومی را فريب دهند. بنابراين رژيم مدعی شد که عده ای از مردم،برای به دست آوردن پول، به تهاجم بر ضد دولت دست زده اند و گفتند که اين پول ها را شخصی به نام "جمال عبدالناصر" فرستاده تا در ايران، توطئه هايی صورت گيرد. البته با همه اين تلاش ها و ادعاهای پوچ و بی اساس، شعله قيام پانزدهم خرداد 1342، روز به روز روشن تر می گرديد.

پس از واقعه پانزدهم خرداد 1342، حوزه های علميه نجف، کربلا و کاظمين، به حمايت از امام خمينی (ره)، تلگراف هايی به سران کشورهای اسلامی و سازمان های بين المللی مخابره و کشتار پانزدهم خرداد رژيم را به شدت محکوم کردند. تمام اين جريان ها در حالی صورت می پذيرفت که در مطبوعات کشور هيچ خبری ازحقايق و وقايع منعکس نمی شد.

روح تمامی عزیزانی که در این وقایع به شهادت رسیدند شاد وراهشان پر رهرو باد انشاءالله.

در آستانه نيمه خرداد سال 1368 اتفاقي رخ داد که غوغايي در دل مردم ايران بر پا کرد، زلزله اي عظيم در دل هاي مردمي که عاشقانه گوش به فرمانش بودند، همان زمان بود که بعض ها ترکيد و سر تا سر ايران و جهان که با نام و پيام امام راحل آشنا بودند، يکپارچه گريست. چرا که يار هميشه انقلاب، آن بزرگ مرد تاريخ، آن نجات دهنده بشريت از جهالت و ظلمت، به ملکوت اعلي پيوسته و ياران خود را در فراق خويش گريان و پريشان گذاشته بود.
آن بزرگمرد رفت و پيامش براي ما به يادگار ماند: «من با دلى آرام و قلبـى مطمئن و روحى شاد و ضميرى اميدوار به فضل خدا از خدمت خـواهران و برادران مرخص و به سـوى جايگاه ابــدى سفر مى كنـم و به دعاى خير شما احتياج مبرم دارم و از خداى رحمن و رحيـم مى خـواهـم كه عذرم را در كوتاهى خدمت و قصـور و تقصير بپذيـرد و از مـلت امـيدوارم كه عذرم را در كـوتاهى ها و قصـور و تقصيـرها بـپذيـرنـد و بـا قــدرت و تصميـم و اراده بــه پيش بروند.»امام رفت، اما راه و يادش جاودانه است، او حقيقت بود و حقيقت هميشه زنده و فنا ناپذير است و به راستي که او حقيقت هميشه زنده تاريخ است.
ساعت 20/22 روز شنبه سيزدهم خرداد ماه سال 1368، قلب بزرگمردي از مردان خدا از کار ايستاد، قلب انساني که خورشيد بر نور وجودش سر مي‌سايد و آسمان به پاسداشت عظمتش خاکبوس پايش بود، بزرگمردي از سلاله زهراي اطهر سلام الله عليها که نرمي صداي ملکوتي اش گوش زمان را نوازش مي‌داد و شعاع سيماي نوراني اش، روشنگر راه زندگي بود.
خدايا سايه اي رفت از سر...
او تمام هستي اش را براي تحقق هدف ها و آرمان هاي والاي انقلاب اسلامي گذاشته بود، او تمام عمرش را براي جلب رضاي خدا صرف کرده بود و قامتش را جز در برابر خداوند بزرگ، در مقابل هيچ قدرتي خم نکرده بود، بزرگمردي که زندگي اش دفتري بود گشوده براي پيمايش راه سعادت و پويش طريق کمال، مردي به وسعت همه تاريخ و به گستره همه حقيقت هاي هستي.
خدايا سايه اي رفت از سر...
حال لحظه وصال آن بزرگ مرد فرا رسيده بود و بايد روح خدا به خدا مي‌پيوست. آن بزرگ مرد در حالي که در ساعات آخر عمرش، طمأنينه و آرامشي ملکوتي داشت و مرتباً شهادت به وحدانيت خدا و رسالت پيامبر اکرم (ص) را زمزمه مي‌کرد، به ملکوت اعلي پيوست.
و اين گونه خبر رحلت ملکوتي‌اش در سراسر ايران طنين انداز شد؛« بسم الله الرحمن الرحيم. انا لله و انا اليه راجعون. روح بلند و ملکوتي پيشواي مسلمانان جهان حضرت امام خميني (ره) به ملکوت اعلي پيوست....»
آري حضرت امام خميني، آن ابرمرد، آن بت شکن تاريخ ايران، با دلي آرام و قلبي مطمئن و ضميري شاد … به ملکوت اعلي پيوست تا بغض ها در گلو شکسته و اشک ها در چشمان عاشقان‌اش جاري شود.
وصاياي امام(ره) به رهبر انقلاب در بيمارستان
آنچه در پي مي‌آيد خاطره‏اي از رهبر معظم انقلاب اسلامي آيت‌الله خامنه‌اي درباره توصيه امام خميني(ره) به ايشان است؛ توصيه‏اي كه همچنان براي امروز ما درس‏آموز است:
بهار سال ، روزى را كه امام (ره) در بستر بيمارى بودند، فراموش نمى‌كنم. ايشان دچار ناراحتى قلبى شده بودند و تقريباً ده، پانزده روزى در بستر بيمارى بودند.
در آن زمان من در تهران نبودم. آقاى حاج احمد آقا به من تلفن كردند و گفتند سريعاً به آن‌جا بياييد؛ فهميدم كه براى امام(ره) مسأله‌اى رخ داده است. آناً حركت كردم و پس از چند ساعت طى مسير، خود را به تهران رساندم. اولين نفر از مسؤولان كشور بودم كه شايد حدود ده ساعت پس از بروز حادثه، بالاى سر ايشان حاضر شدم.
خدمت امام(ره) رفتم و هنگامى كه نزديك تخت ايشان رسيدم، منقلب شدم و نتوانستم خودم را نگهدارم و گريه كردم. ايشان تلطف فرمودند و با محبت نگاه كردند. بعد چند جمله گفتند كه چون كوتاه بود، به ذهنم سپردم؛ بيرون آمدم و آنها را نوشتم.
در آن لحظاتي كه امام(ره) ناراحتى قلبى پيدا كرده بودند، ايشان انتظار و آمادگى براى بروز احتمالى حادثه را داشتند، بنابراين مهمترين حرفى كه در ذهن ايشان بود، قاعدتاً مى‌بايد در آن لحظه‌ى حساس به ما مى‌گفتند. ايشان فرمودند: «قوى باشيد، احساس ضعف نكنيد، به خدا متكى باشيد، «اشدّاء على الكفّار رحماء بينهم» باشيد، و اگر با هم بوديد، هيچ‌كس نمى‌تواند به شما آسيبى برساند».