پرستوی شکسته

پرستوایی شکسته بی دوبالم

که هر دم ، دم به دم رو بر زوالم

شدم دور از وطن با صد امیدی

که شاید من رسم بر آن نگارم

چو دیدم آن نگارم غم ســـر آمد

به خود گفتم که نزدیک است وصالم

ولیکـــــن یار مـا صیـــــاد بــودش

گرفتار آمـــدم با صـــد سـوالــــم

پر و بالم شکستش با غـرورش

از آن پس من مثالی بی مثالم

پرستو ایی شکسته بی دوبالم

که هر دم من بر این بختم بنالم

چو شعر بخت من هم بر همین بود

از این چوبی خورم که کم بسالم

دختر ِ ماه ِ آبان ، غزل تر از ترانه
وسوسه ی یه سیبی ، شیرین و عاشقانه
لبات ِ انار ِ بوسه ، چشات یه کهشکونه
مخمل ِ ناز ِ دستات ، ململ ِ آسمونه
طعم ِ قشنگ ِ بوسه ، عطر ِ نجیب ِ آغوش
منو دوباره حس کن ، نذار بشم فراموش
گیراتره نگاهت ، از پونه های وحشی
جسارت ِ چشامُ ، می خوام بهم ببخشی
دختر ِ ماه ِ آبان ، یه بوسه مهمونم کن
فقط تو با یه چشمک ، ستاره بارونم کن
بذار که قطره قطره ، سر بکشم لباتُ
این شبا بی ستاره ست ، ازم نگیر چشاتُ
شیطون و پر هیاهو ، چشات چشای آهو
پیش تو کم میارم ، پری شهر جادو
می خوای نشون بدی که ، سردی و سخت و لجباز
با همه ی غرورت ، من که دوست دارم باز
فقط میخوام که یکبار ، باور کنی دلم رُ
آخه من از تو دارم ، خوابای خوشگلم رُ
دختر ِ ماه ِ آبان ، قشنگ روزگاری
تو دست ِ زرد ِ پاییز ، جوونه ی بهاری

                                                                                                 شایا تجلی

ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ

ندایی از ندایان دو عالم

که بذر عشق را هجر بوده اول

ندایی آمدش عاشق نترسی

خدایت درد هجران را بداند

ندایی از ندایان دو عالم

که هجران را کشیده عشق بداند

ندایی از دل عاشق بر آمد

زخاکش آفریدیم تا بخواند

ای خواجه ی عاقل خبر عشق چرا

خبرت عشق در این هجر چرا

برو ای عاقل عاشق به سر منزل خویش

ما زاده ی خصمو خبر از مهر چرا

ما ز پاییز و زمستان بقا آموختیم

با منه جادو شده دیگر خبر از سحر چرا

مادرم هم فهمید

که من "دلم"درد می کند

نه دلم...!

نخواه فراموشت کنم!

آخر کدام درخت

در کدام اردیبهشت

خانه تکانی کرده است؟

دیوانه

من تازه عاشقت شده ام...!!!

بهرام محمودی

اندکی آهسته‌تر! چون هرچه دارم، می‌بری

چادرت را باد می‌گیرد میان دست‌هاش

لحظه‌ای که قصد داری از کنارم بگذری

گاه می‌خندی و گاهی پلک بالا می‌بری

دلربایی می‌کنی، حتی به زیر روسری

می‌توان فهمید از این پا و آن پا کردنت

میل داری آتش اندازی به جان دیگری

در نگاهت آنچه من دیدم، کسی دیگر ندید

خوشة خورشید چیدم از شبی نیلوفری

حرف من بود آنچه دیگر شاعران هم گفته‌اند

عشق هرکس محترم؛ «اما تو چیز دیگری»

بوسه ات واجب... غمت مکروه... لبخندت مباح!


ای گناه من... بگو... قدری ثوابم می دهی؟